جهانِ یوونتوس همیشه در حال تكامل است؛ تكاملی همراه با اتفاقاتی شگفتانگیز. درست در سالی كه كریستیانو رونالدو به یووه میپیوندد، مرد خلاق بیانكونری بعداز كسب 7 قهرمانی با بانوی پیر جدایاش را رسانهای میكند. در پشتپرده سرد شدن رابطه آندرهآ و جوزپه ردپای عدم هماهنگی در برخی از تصمیمات اساسی و استراتژیك باشگاه قابل حدس است، با این حال علیرغم تكذیب ماروتا بعید نیست تاجگذاری او در كاخِ فدراسیون فوتبال ایتالیا پروژه جاهطلبانه و دلیل حقیقی این جدایی باشد.
نامها و شخصیتها هرچند بخشی از هویت یوونتوس را تشكیل میدهند اما هرگز مهمتر و بالاتر از نامِ بزرگ این باشگاه قرار ندارند. نامهای بزرگی همچون دلپیهرو و بوفون در این سالها از باشگاه جدا شدهاند؛ اما در نهایت این افتخارات آنها است كه در تاریخ باشگاه به جای میماند نه تحلیلهای ژورنالیستی و دغدغههای هواداری. در فوتبال حرفهای این یك اصل استراتژیك است؛ یك روشِ كار. شیوههایی كه بدون بدبینی و احساسات اجرا میشوند.
متن بالا، بخشی از یادداشت فابریتزیو بُكا در روزنامه La Repubblica می باشد.